چهل روز چله نشینی، چهل روز روزه داری و عبادت.

در وداع آفتاب چهلم، صدای آهنگ رحیل عشق می‌آید.

تو رهاگشته از خاک و مسافر افلاکی.

بر فراز آسمان‌ها، میهمان خوان بهشتی خدایی.

میکائیل با طبقی از میوه‌های بهشتی پذیرای تو می‌شود.

یک خوشه خرما و یک خوشه انگور و جامی‌از آب بهشت؛ تو می‌خوری و سیر می‌شوی، می‌نوشی و سیراب می‌شوی.

شب است و سکوت، تمام شهر را فرا گرفته است.

به بانگ بلند بر آسمان صافی آبی رنگ نوا سرداده‌اند. بشیری در گوش فلک آواز بشارت می‌خواند که ‌هان باخبر باش که مولودی در راه است!

مدح و ستایش آن خدایی را که از هیچ آدمی‌آفرید و از آن بنی آدم را و سپس جانشین خود گردانید آنان را در زمین تا اشرفی باشند، بر تمام مخلوقات.

آدم نیز جام قالو بلی را سرکشید و عشق آغاز کرد.

قدم بر صحرای عدم نهاد و از نیستی هستی طلب کرد.

از خار مغیلان، پای افزاری ساخت ایمن و از آن پس در وادی عشق حضرتش روان شد و نشان از آن صاحب قالو بلی گرفت.

شکوه ظهور تو هنوز پرچم توفیق بر نیفراشته است و خورشید جمالت هنوز دیبای زرین خود را بر زمستان جان ما نگسترده است ، اما مهتاب انتظار در شبهای غیبت سوسوزنان چراغ دلهای ماست .

نام تو حلاوت هر صبح جمعه است و حدیث تو ندبه آدینه ها. دیگر از خشم روزگار به مادر نمی گریزم و در نامهربانیهای دوران، پدر را فریاد نمی کشم; دیگر رنج خار مرا به رنگ گل نمی کشاند; دیگر باغ خیالم آبستن غنچه های آرزو نیستند; دیگر هر کسی را محرم گریستنهای کودکانه ام نمی کنم.

حکایت حضور، برای من یادآور صبحی است که از خواب سیاهی برخاستم و بهانه پدر گرفتم. من همیشه سرمای غم را میان گرمی دستهای پدرم گم می کردم. کاشکی کلمات من بی صدا بودند; کاشکی نوشتن نمی دانستم و فقط با تو حرف می زدم; کاشکی تیغ غیرت، عروس نام تو را از میان لشکر نامحرمان الفاظ باز می گرفت و در سراپرده دل می نشاند; کاشکی دلدادگان تو مرا هم با خود می بردند; کاشکی من جز هجر و وصال ، غم و شادی نداشتم!

واژه واژه احساس، ترجمه هر نگاه توست و لحظه لحظه لبخند می‌ریزد حتی از سکوتت  .

می‌نگری عاشقانه، می‌گویی عارفانه، می‌شنوی فروتنانه.

تو که هستی که معنی هر  واژه نابی را باید در لغت‌نامه قلبت جست و حقیقت هر مهری را با محک دل تو  سنجید؟ 

از کجا آورده‌ای این دریا را که در سینه داری؟ از کجا آورده‌ای این خورشید را که میان دو ابرویت پنهان است و ما فقط گرمای مطبوعش را لحظه لحظه احساس می‌کنیم؟