محرم از راه رسیده

اشک در چشمان آسمان، حلقه زده است.

سال‏هاست زمین بغض خود را فرو می‏خورد و درونش پر از آتش است.

فقط تلنگرى دیگر باعث فوران این بغض فروخورده خواهد شد.

فراتش از شرم به سرعت مى‏دود تا نگاهش به نگاه علقمه گره نخورد و هر آنچه در ساحل دیده فراموش کند.

هنوز بوى دود از خاطره بیابان به مشام مى‏رسد.

دل به استقبال محرم مى‏آید!